W tej rozgrywce biorą udział nierówne liczebnie drużyny. Mniej liczna grupa musi dotrzeć z punktu A do punktu B ponosząc minimalne straty lub bez względu na straty dostarczyć do celu obiekt lub osobę (sugerowane uzbrojenie jej, by się nie nudziła albo obsadzenie tej roli fotografem). Drużyna liczniejsza, która wyrusza na pozycje nieco wcześniej, ma to przeciwnikowi uniemożliwić poprzez zablokowanie możliwych tras do celu. Ich zadaniem jest więc przewidzenie ruchu przeciwnika i odpowiednie zorganizowanie zasadzki. Dla wyrównania szans powinno się wybrać takie punkty startowe i docelowe, by możliwe były różne trasy, jednak na tyle bliskie siebie, by grupa zasadzająca się mogła w krótkim czasie przerzucić swych graczy na drugą trasę. Inaczej dojdzie do sytuacji, w których obstawa jednej z tras po prostu przenudzi się całą grę. W końcu dobrze jest wyznaczyć maksymalny czas gry, po upływie którego konwojenci przegrywają. Zapobiega to leżeniu w ukryciu bez końca, a zatem nudzie, jednak czas ten nie powinien być zbyt krótki, by nie zmuszać konwoju do biegu i nierozsądnych decyzji.